Djarah wordt gespeeld door: Bo Smits

Het onschuldige kleine meisje in het stuk, wordt door Bo prachtig neergezet.
Een kleine rol voor een klein meisje.
Bo is niet zo groot en kan daarom best voor het meisje doorgaan. Met wat schmink en een paar staartjes in d'r haar. Misschien een guitig speels rokje en hup, zij zet het onbeholpen kind neer.

Het is een gezin met veel tegenslagen. De ouders, zoals ook de kinderen, hebben het geluk van wel eens, helaas niet voor alle tijd kunnen vasthouden.
De voortschrijdende tijd, heeft diepe, psychische sporen in het gezin nagelaten.
Djarah, de zus van Peter, heeft alle levenswisselingen binnen het gezin en wat het leven daarbuiten haar heeft ‘kunnen’ bieden, als een verschrikkelijke last ervaren. Zo verschrikkelijk, dat zij niet meer in dit leven wilde zijn.
Zij maakt de keuze en gaat verder naar de volgende fase van het bestaan. Zij pleegt zelfmoord.

De korte rol die Bo het personage Djarah vertolkt, zal een zekere troost kennen. Bo zet namelijk, het meisje Djarah op zo'n natuurlijke wijze neer, dat het meisje en misschien anderen, hierin toch nog even bij ons, in deze wereld mogen zijn, als dit toneelstuk in beeld gebracht wordt en de spelers het tot leven laten komen, al is het dan maar...
...voor een moment.

Het expressionisme en de mimiek die Bo gebruikt, zijn goed en zelfs mooi om te zien.
Zij heeft een natuurlijke aanleg voor theater in het algemeen.
Je kan ook zien, dat zij met veel verschillende mensen omgang heeft gehad, mee gesproken en geleerd van ‘hun’ mimiek en expressionismen.
Tijdens observatie's naar anderen, kijken mensen over het algemeen. Bo doet dat ook, maar ‘zij ziet’ ze!
Ik wil ermee zeggen; Bo heeft leren toneelspelen op één van de betere scholen...

...de school van 't leven...

...de levensschool!