Personages van het toneelstuk

"De Wachter van de Kletter Klater Waterval"

Oude Boom wordt gespeeld door: Job Maresch

De wijsheid vloeit via zijn knoestige wortels, de aarde in.
De oude Eik vertegenwoordigd al honderden jaren, de getijden van het jaar. Dat is te zien aan het dikke bladertapijt, rond zijn karakteristieke bewogen stam. Het geeft hem warmte en toeverlaat. Maar niet hem alleen, want door zijn uitbundige grote takken, vallen zijn bladeren nog tientallen meters van zijn buikbast vandaan. Vele dieren profiteren van zijn zachte blad, zodat torretjes, miertjes, lieveheersbeestjes, vogeltjes, slangetjes, eekhoorntjes, konijntjes en nog vele andere diertjes, lekkere warme bedjes ervan kunnen maken.
Als een zorgzame wijze vader, koestert hij al het leven om hem heen, want hij ziet 't als zijn eigen kroost.
De oude Eik beschermt eenieder, die dat nodig heeft. En maant met zijn Zware stem, eenieder tot rust.
Hij is rustig en beheerst alle eigenaardigheden die in zijn bos tot leven komen. Zo ook de vervelende eigenschappen van mens of dier, weet hij met veel wijsheid en geduld, zo te sturen, dat alles een goed en gezond verloop heeft.
Alle wezentjes hebben dan ook een groot respect voor de oude Eik.

Het Meisje Britt wordt gespeeld door: Roos Ramakers

Britt is een nieuwsgierig en energiek meisje, dat met haar vriendin graag het avontuur opzoekt.
Zij is weliswaar wat tenger gebouwd, maar dat doet in het geheel er niet toe. Want Britt kent de mazen in het leven. Ze is niet bang en ontzettend leergierig. Ze wilt veel, maar kijkt toch de kat uit de boom. Omdat zij de dingen die zij wilt doen, toch goed overdenkt. Het is een echte denker. Filosofe.
Elke leider is een sterke baas.(Dominante). En ook Britt, (Roos) is een echt bazinnetje.
Toch moet gezegd worden dat zij wel een lief bazinnetje is, omdat zij oog heeft voor de ander, ook al is dat niet altijd even duidelijk.
Zij is erg snel van begrip en verwacht dat dan ook van een ander, waardoor je soms een botsing van emoties krijgt. Het duurt dan even voordat zij in de gaten krijgt, dat zij de ander pijn doet. Maar als dat besef er dan eenmaal is...
Creatief bezig zijn, schijnt haar passie te zijn.
Hier schuilt een kunstenares.

Het Meisje Helena wordt gespeeld door: Sterre van Swaay

Een volger okay, maar wel met een leiderschap eigenschap.
Helena is wat afwachtend, maar kent de mazen van het leven maar ook, al te goed. Zij laat dat onbewust gebeuren, wat haar vanbinnen beweegt. Toch is het geen flap- uit! Ze overdenkt elk woord goed, alvorens het te gebruiken voor haar "spel".
Zij vind het leuk te (coördineren) regelen.
Mensen uit de brand helpen, is haar grootste "hobby".
Vriendschap voor het leven, als je het echt meent. Dat zal eens haar motto worden.
Een tikkeltje onzeker, dat zeker. Maar- goed, Helena hoeft niet zo nodig de stoerste uit te hangen.

En toch heeft zij behoefte om zich flink te houden.
En de helden onder ons, zijn over het algemeen de slimmeriken? of juist niet?
Hoe dan ook, met je billen bloot, (spelen) is altijd (brrrr...brrr...bibberend) doodeng.
Veel theater blijven spelen Helena, dan wordt het vanzelf minder brrr...brrr...

De Boef Alie Graai wordt gespeeld door: Camille Thijsen

Zij heeft wel degelijk geen garnalenverstand.
"Neeee... dat heeft haar vriendinnetje!!" roept ze luidkeels.
Haar eigenwaarde (ik ben de beste) is dan ook ten top!
Alie laat heel duidelijk aan haar vriendin weten, dat niet zij, maar zijzelf het brein is van hen twee. En dat zij dan ook vanzelfsprekend de expeditie zal leiden.
Zij toont in het enge bos geen angst, als haar vriendin Gerrie Grabbel, op haar let, maar kijkt zij even niet maar haar...
"Want dat is me een bangerik, zeg. Wat een angstha...."
In het toneelstuk heeft Alie Graai grote praatjes. Daar gooit ze er alles gewoon uit!
Ze speelt het grootste, sterkste meisje, dat ooit in een eng, donker, gevaarlijk, angstaanjagend bos, met haar borst vooruit gelopen heeft.
Is dat wel de echte Alie Graai, of is er nog een andere, bangere Alie, die durft toe te geven aan haar angsten? Haar onzekerheden? Haar kwetsbaarheid? Haar ......?
(De werkelijkheid laat echter de grootste praatjesmaker, als een klein konijntje zijn! Want hij/zij schuilt achter zijn grote mond en denkt dat hij/zij zijn angsten weg kan brullen).

De Boef Gerrie Grabbel wordt gespeeld door: Alba de Vries

Haar gedachte zijn veel bij Linke Loetje. Dat is haar vriendje.
De liefde kent geen filosofische uitbundigheid (diepe gedachte), alleen maar beperking in je denken.
Dus verliefde stelletjes kan je meteen herkennen aan....."garnalen verstandjes".
Gerrie Grabbel speelt deze, niet- al- te- slimme- rol, uitstekend.
Ze zet het personage met al zijn knulligheden, prima neer.
Wel moet ze nog wat jaartjes toneel blijven doen, want dan kan ze ook, niet alleen de handelingen, maar ook de emoties veel beter neerzetten. "Want lachen tijdens een serieuze scène, dat kan natuurlijk niet, hè, Gerrie Grabbel!"
Zij spreekt de woorden goed duidelijk uit, maar moet wel wat rustiger, anders kan het niet allemaal verstaan worden door het publiek.
Zij is niet op d'r mondje gevallen.
In het stuk praat je nooit voor je buurt. Dat doe je heel goed.
(Buite en overal mot je ook theater spele, dus niet duer andere gesprekken hen praten).
Lukt je dit, met natuurlijk beter taalgebruik dan ik hier in deze laatste zin laat zien, ben je op de goede weg....
....een top- toneelspeelster te worden!

De Kakkelobes Vlinder wordt gespeeld door: Raquel de Vries

...In het begin was er een Vlinder, De Kakkelobes Vlinder.
Zij bracht vertrouwen en veiligheid in het bos.
Samen met de oude Boom zorgde zij daar gedwee voor.
De jaren verstreken en alles leefde in harmonie....
"Toen, gebeurde het............"
Er kwamen vreemdelingen in het mooie bos, die de harmonie dreigde te verstoren.
De Kakkelobes Vlinder fladderde haar lieflijkheid en de vreemdelingen aanbaden haar.
Zij speelt haar rol rustig en kalm, zodat de anderen hen rol daardoor ook goed kunnen spelen.

Het Boswezentje De Gnurk wordt gespeeld door: Raquel de Vries

Voor haar tweede rol was Raquel een weinig onzeker, maar algauw Gnurkte zij er vrolijk op los.
"Even een dip en ook nog een traantje...
...maar al gauw zong ze de sterren van de hemel in d'r eigen boslaantje"
"De Gnurk maakte geen Gnurkensoep met zout...
...maar een vleugje van dat andere spul, namelijk Goud"
"Een vreemdsoortig dansje voerde zij op...
...met haar hoorntjes en rode pruik al op d'r kop"
"Een eigenwijs wezentje toverde met spreuken...
...en dat in de maneschijn al tussen de beuken"
"Eindelijk had zij het weer voor elkaar...
...goudklompen maken, was weer klaar"
"Al giechelend verdween zij...
...met in d'r hand een goudklomp, zo zwaar als een kei".

De Fee Chaikira wordt gespeeld door: Raquel de Vries

En nog een ander personage kon niet uitblijven.
Alle eer wordt weer terug gefloten vanuit de middeleeuwen. Vroeger was het namelijk zo, dat theater gespeeld werd zonder tekst. Het was eenvoudig overbodig.
De mimiek (gezichtuitdrukking) en de expressie, (de emoties) daar draaide alles om.
Nog sterker, daar draait het nu ook nog om.
Hoe je jezelf gedraagt en 'hoe' je praat in je spel, dat is nog steeds het belangrijkste.
Als een echte Fee, zweeft Chaikira over het toneel.
Zij is geknipt voor deze rol.
Een beetje rustiger en harder spreken, okay, maar voor de rest doet zij het prima.

De Boswachter wordt gespeeld door: Raquel de Vries

Het is bijna niet te geloven, maar.... Ja hoor, Raquel gaat voor de vierde keer met de eer strijken.
Zij heeft nu dus vier personages op d'r naam staan. Dat ging niet zonder kleerscheuren, maar zij heeft het gered.
Welnu, ja de Boswachter heeft een bepaalde status (voornaam, belangrijk persoon in het bos).
Het is een soort agent, maar dan in een bos. Zij bewaakt net als de oude Boom, de veiligheid in het bos.
De Boswachter heeft zijn tekst snel geleerd.
Houdt het publiek in de gaten. Ga niet met je rug naar het publiek staan.
Met gefronste wenkbrauwen kijkt zij streng naar de situatie.
Zij pakt de twee boeven en gooit ze in de boeien.
Al afvoerend maant zij de boeven tot stilte.
Raquel is rustig. Moet wel veel afleiding hebben, zodat zij bezig kan blijven. Het wordt straks een echte, wat je noemt een boekenworm. Daardoor gaat de concentratie nog verder omhoog.
In het middelpunt van de belangstelling staan, vindt zij verschrikkelijk. Omdat zij dan faalangst voelt.