Toen Renee de liefde begon te voelen voor zijn gitaar hebben wij elkaar zo'n beetje leren kennen. Hij wilde en zou gitaar leren spelen. Ik vond het toen een gezellig maatje om mee om te gaan, omdat ik van muziek hou en hij niets anders deed dan spelen, oefenen, spelen, en zijn gitaar was niet meer weg te denken bij Renee. Zijn gitaar werd zijn lievelingsmaatje.....
In de zomer fietste ik naar de Waal en daar was Renee dan ook altijd te vinden. Aan de kade zat hij lekker in de zon te oefenen en zijn gitaarklanken klonken over de kade en de rivier. Ik hoefde hem dan ook nooit te zoeken of een afspraak met hem te maken. Het werd een vaste prik, dat wij elkaar aan de kade even zagen. Ik vond het heerlijk zijn gitaarspel te beluisteren, de zon en de gezelligheid samen. Hij vond het fijn om gezelschap te hebben. Soms gingen we even naar zijn woning, dichtbij de Waalkade voor een kopje thee, maar het liefst speelde hij buiten. We waren dikke maatjes geworden. In die tijd zat ik op de Spaanse School voor Danskunst aan de Oranjesingel en vroeg hij of ik een keer zin had om mee op te treden. "Zullen we een keer samen wat proberen?" Wat kleding bij elkaar gezocht en even later stond ik in "Cheese Kong in de 2e Walstraat" met Renee. Het was een heel leuk optreden en ook vond ik het heel spannend om te doen. Het publiek was tevreden, Renee en ik ook.
Renee is nog steeds overal te vinden, met zijn gitaar, want die zijn samen onafscheidelijk met elkaar verbonden........
