Het Nijmeegs Stadstheater presenteert:

De Cementen Tuin

Deze voorstelling is gespeeld bij Teejaater Pan in Bemmel.   
Tienergroep "Deksels"

Rolverdeling

Derek: Marijn van Graven

Moeder

Jack:  Joris Witjes (14 jaar)
Julie:   Saskia Eggink (19 jaar)
Rosa: Elke Nuyen (17 jaar)
Kate: Jolien Miltenburg (18 jaar)
Tom:  Yaron Cohen ( 9 jaar)
Bart van Erp (18 jaar)

Een gezin met paar kinderen woont in een vrijstaand huis in een afbraakbuurt. Als kort na de vader ook hun moeder overlijdt, willen de kinderen elkaar niet verliezen en hun vrijheid en zelfstandigheid niet opgeven. Zij verbergen het lichaam van hun moeder in de kelder. Een tijd lang beleven en spelen de kinderen naar de buitenwereld, alsof er niets aan de hand is. Een tijd lang gaat dit goed. De twee oudste kinderen, broer en zus, kruipen in de rol van vader en moeder en nemen op deze manier het gezinsleven over. De kinderen gaan gewoon naar school, doen boodschappen en spelen buiten. Als op een dag een vriend van de twee oudste kinderen op bezoek komt en zich begint af te vragen waar hun moeder is.....? Ook de omgeving krijgt argwaan. 

Dit toneelstuk gaat over hoe kinderen, zonder het te beseffen iets verkeerds te doen, hun eigen wereld scheppen en hoe gevaarlijk de realiteit kan zijn.

Dit toneelstuk is geschreven en bewerkt vanuit het boek "The Cement Garden" door Yvonne Ubben

We hebben dit toneelstuk met veel plezier tot vlak voor de opvoering uitgewerkt en gespeeld. Het was een enthousiaste groep tieners om mee samen te spelen. Ik heb veel aan voorbereidingen gedaan, zowel uitleg als film bekeken, kring gesprekken, spelverdieping, rolopbouw.

Jammer genoeg heeft het toneelstuk, dit tot spijt van de groep en mij als regisseuse, vanwege heftige kritieken vanuit het bestuur, niet op de planken mogen staan......

Note van de regisseuse

Als je met spelers aan de slag gaat, dan werk je met verschillende emoties, deze emoties haal je bij elke speler naar boven vanuit zijn/haar gevoel, dit kan boos, blij, verdrietig, angst en kwaad zijn. Dan heb je nog de vele tussenliggende emoties. Het kost een speler veel energie om dit tot uiting te brengen, vanuit zijn onderliggende gevoelens, deze emoties naar boven te halen. Als je de spelers  hierin goed begeleid en de weg wijst, dan kan een speler dit mooi tot uiting brengen in zijn toneelspel, theatervoorstelling en kun je hierdoor een gelukzalig en trots gevoel krijgen tijdens het proces, met en na de voorstelling. Ik vind het belangrijk, dat je een goede op en afbouw maakt voor elke speler. Je werkt naar een voorstelling toe, waarin hij of zij dan ook zijn emoties kan laten zien aan het publiek. Wordt daarbij een voorstelling vlak voor het opvoeren met kracht afgebroken en de spelers verder aan hun lot overgelaten, dan kunnen de spelers, omdat ze hun emoties die ze opgebouwd hebben. niet meer tot uiting brengen, deze emoties worden geblokkeerd en kunnen niet wegvloeien vanuit je binnenste naar buiten toe.

De spelers kunnen er dan een heel naar en traumatisch gevoel aan over houden........

Daarom denk ik dat de bovengenoemde spelers een klappertje waard zijn en hun namen genoemd mogen worden, voor al hun tijd, energie die ze ingezet hebben tijdens de toneel productie van "De Cementen Tuin", die helaas nooit opgevoerd heeft mogen worden.....